TY - JOUR ID - 144798 TI - ساخت و مشخصه‌یابی هیدروژل‌های نانوکامپوزیتی ژلاتین/کیتوسان/اکسید روی به‌منظور استفاده در حوزه‌ زیست‌پزشکی JO - مواد و فناوری‌های پیشرفته JA - JAMT LA - fa SN - 2783-0810 AU - مشیدی, شادی AU - سرپولکی, حسین AU - خاوندی, علیرضا AD - پژوهشگر، دانشکده مهندسی مواد و متالورژی، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، تهران، ایران AD - استاد، دانشکده مهندسی مواد و متالورژی، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، تهران، ایران Y1 - 2022 PY - 2022 VL - 11 IS - 2 SP - 57 EP - 69 KW - هیدروژل KW - ژلاتین KW - کیتوسان KW - اکسید روی DO - 10.30501/jamt.2022.327545.1213 N2 - در این پژوهش، هیدروژل‌های ژلاتین/کیتوسان/اکسید روی به‌روش ریخته‌گری محلول پلیمری در ترکیب با روش خشک‌کردن انجمادی تهیه و تأثیر افزودن 5/1 درصد وزنی نانوذرات اکسید روی بر ویژگی‌های ریزساختاری و فیزیکی ـ شیمیایی داربست‌های کراس‌لینک ‌شده یا 5/1 درصد وزنی جنیپین مطالعه شد. آنالیز تبدیل فوریه‌ مادون قرمز نشان‌دهنده‌ برهم‌کنش‌های فیزیکی پلیمر و اکسید روی بود. با افزودن اکسید روی، میزان تخلخل هیدروژل‌ها از حدود 93 به 94 درصد افزایش یافت (05/0 > P). تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) داربست‌های نانوکامپوزیتی، نشان‌دهنده‌ تشکیل ریزساختار متخلخلی از حفرات مشخص به‌هم‌پیوسته با متوسط اندازه‌ حفرات 200 میکرون بود. توانایی جذب آب هیدروژل‌های ژلاتین/کیتوسان در دمای اتاق و دمای 37 درجه‌ سلسیوس با افزودن اکسید روی، به‌ترتیب، از 1043 به 988 و از 1206 به 1040درصد کاهش یافت، اما افزایش قابل‌توجهی در سرعت تورم اولیه‌ آن‌ها دیده شد. با افزودن نانوذرات، تخریب برون‌تنی داربست‌ها سریع‌تر رخ داد. با توجه به یافته‌های این پژوهش، هیدروژل‌های ژلاتین/کیتوسان/اکسید روی، که ویژگی‌های ریزساختاری مطلوب (یعنی، توزیع یکنواختی از حفرات به‌هم‌پیوسته) و سرعت تورم اولیه‌ بالایی دارد، به‌منزله بستری بالقوه برای استفاده در سامانه‌های دارویی یا حوزه‌ مهندسی بافت پیشنهاد می‌شوند. UR - https://www.jamt.ir/article_144798.html L1 - https://www.jamt.ir/article_144798_f40cb7f7c0f79d44f7208fec590fa7ab.pdf ER -